Tarafsızların tarafında olmak bir ayrıcalıktır Çelişkiler de kendi içlerinde bir anlama gelebilir Herkes elini cebine attığında parıltılı kelimelere erişir Ve bir şehrin ara sokaklarına çıkan yollarda beklenmeyen umutlar yeşerir Akdeniz’in yaz mevsimi dışında hiçbir anlama gelmediği senelerde Biri’nden ziyade ağzından çıkacaklara güvendiğin yaşlara geldiğinde Kuşanırsın kelimelerin oyun hamurlarına olan benzerliğiyle Hep tetikte çıktığın yürüyüşlerin dikleştiğini hissedersin sahil şeridine Avucunun içi gibi bildiğin ara sokaklardan koşarak inmek istersin merkezlere Gücenmezsin kuru gürültünün dudaklarındaki, anahtarı yalnızca umut olan kilidine İçin ısınır, yüzünü çevirip kendi bakışlarına rastladığını düşündüğünde hissettiğin o adrenaline Hem biraz haksızlığın, hem büyük direnişlerin, hem de minyatür bir savaşın zırhıyla; -ve Tv konsollu vitrinin sol üst köşesindeki vitraydan yansıyan yabancı alın çizgileriyle tebessüm edersin aksiyom sevgilerin kendine kanıt bulma ihtimaline Birini seçersen birkaç tane diğerleriyle, seçemediklerinin merakıyla kalırsın Hepsini seçmek zaten hiçbirini seçmemekle aynıdır Yürüdükçe geliştirdiğin içgüdülere dikkat kesilmezsen hep aynı şeylere takılırsın İlerleyemedikçe kendine demir atmış gibi olduğun yere çakılırsın Tam anlamıyla, tüm ihtimalleriyle kafayı bozmadıysan tüm hayatın Önüne çıkan her ihtimali nimet sanmaya başlarsın İnsan, dünyada bile kalamazken nasıl kendisinde takılı kalsın? Melis Erdoğan
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|