O kararı verme onun sonunda gözyaşı var.
O yoldan geçme oradan geçersen eski sancılar dolar yüreğine. Bir çift ayakkabı ol bilindik kapı eşiklerinde misafir olsun bütün hayatın. Sanki daha evvel attığın adımlara hiç kir toprak dolmamış, sanki hiç yasak yollara sapmamışsın, hiç yağmurda yerin dibine girer gibi donup kalmamışsın yokuş yukarı asfaltlarda, sanki hiçbir önemi kalmamış artık sesi kulağına ulaşamayan geçmişinin gibi, omzuna sadece geleceği yükle ve koyul yola. Bu kararı da verme, bu karar sonunda ya haksız çıkarsan? Ya şimdi seçtiğin yolu bir süre sonra sevmeyeceksen? Kelimelerin çıplak ayaklarına merdiven olmuş o hep özendiğin yıldızlara ulaşır gibi uzaklaşıyorsun, ama her mesafe biraz daha kendinden öteye itiyor seni. Sanki herkesi tetikleyen ironik adrenalin dudaklarından yere dökülmek üzereymiş gibi yitirmeden kusuyorsun tüm cümlelerini. Yanlış diyaloglar geçiyor kendinle aranda. Gördüklerin ve bildiklerin inançlarının bile kalbini kırarken her geçen gün biraz daha unutuyorsun huzuru. Büyüdükçe her şey gerçekten kirleniyormuş, en sert kış üzerine yağmur bulutları yaslayınca öğreniyorsun. Başucunda beklettiğin tüm hayal kırıklıkları yavaş yavaş imkansızlıklara dönüyor ve ellerinle büyüttüğün çocukluğundan utanıyorsun. Çok şey biliyorsun Hiçbir şey bilmiyorsun Kollarında ölüyorsun o yüzden Kendi kendinin ve hep sadece kendi kendine anlatırken Hayallerinde çok cesur olup da, hayatı yaşamaya mecali kalmamış adamlardan öyküne ortak olmasını bekliyorsun. Gözlerini açma. Ne kadar açarsan aç göremiyorsun. "sen sadece kendin ol çünkü bundan daha iyi bildiğin bir şey yok." M.E
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|