Bence yalnızlık yanında kimin olmadığına bağlı.
onu içinde olduğumuz çaresizlik hissiyle karıştırıyorsun. çaresizlik siyah olurdu eğer bir renk verebilseydim, ama yalnızlık gri. çok kötü değil yalnızlık.ne için, kimin için yalnız olduğunu hatırlıyor ve hayatında seni diğer insanlardan çekip herkesleşmekten kurtarmış biri olduğu için kendinle kalmayı seçiyorsun. yoldan geçen her insan aslında hayatına girebilecekken, yalnızlığın sana bir şeyler hatırlattığı için yüzlerine bile bakmadan yürüyebiliyorsun. bazen bu yalnızlık, yıllardır tanıdığın biri oluyor bazen günlerdir bazen de gelmesini beklediğin ama sırf onu bulmak için karşına çıkan herkese oymuş muamelesi yapmak zorunda kalmayacağın biri. yani böyle gri işte. tam beyaz değil tam siyah da değil. biliyorum bize bir şeylerin güzel olması için önce onu görmeye yatkın olmamız gerektiği öğretildi, ya da bir şeyin kalıcı olabilmesi için hep görüş alanımız içerisinde kalması gerektiği, ve biliyorum insan öğrendiklerinden her zaman kırgınlık edinir. yanlış öğrenmiş olma korkusu, eksik öğrenmiş olma korkusu, öğrendiğimizin doğru olduğuna olan kör inanç, ve zor bütün bu alışkanlıkları bırakmak, biliyorum; zor olan şeyler zor. ama yüzünü güldüren her şeyden alışkanlıklarının esirisin diye kaçmak salaklık. ve kaçmaların seni çaresizlikle bırakır, bir odada, gece 3.27 de dakikaları kendini kandırarak ve bunun farkında olarak ama yine de inanarak sayarsın ve yazıldığın kadar dramatik ya da yazıldığın kadar yeraltı edebiyatı değilsindir. ama seni okudukları kadar kendinsin ve yazanlar tarafından kendine bakma şansını elde edersin. duvarlara çarpar gibi başka bedenlere ve olumsuz nedenlere vurmuşsun kendini. yanlış. düşmelisin, kalkmak üzere. bu çok tatlı bir şarkı linki bu da çok güzel M.e
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|