Uyumadım.
Kalabalıkta saklanan rüzgar birilerinin gidişi ile yüzüme çarpabilecek cesareti buldu. Masada hafif titrek çalan şarkı artık canımı sıkmaya başladı. Tekrar tekrar ezbere bildiğim şeylere denk gelmek hayatımda ilk kez huzursuz bir his uyandırdı içimde. Kalkıp saçlarıma saklanan yağmura baktım . Gökyüzünde bulut bile yoktu. Dünyanın kenarında oturup basit bir denge oyununun beni aşağı itmesini bekler oldum her gece. Geçmişimizi inkar etmek için sabırsızlanan gelecek, gökyüzünde bağdaş kurmuştu. Kaldırımlarla ıslanan geceyi çok iyi anladığını zannediyorsun ama dinlemekle anlamak her zaman aynı şey değil. Ben bunu en çok anladığımı sandığımda üzerime attıkları suçluluk duygusundan öğrendim. Hep aynı sebepten ayağıma dolanan yolculuklar ardında kaç kişi gizli olabilir bilmiyorum. Bir hayli çok olacak ki, yollar asla yeterince uzun gelmiyor. Yitik zaman algıma rağmen hala bir şeylerle yeterince doymuş, bir şeylere hep aç kalan o yanıma çözüm bulabilecek kadar yalnız kalamıyorum. Bir başka kötü haberli sabaha daha uyanabilme korkusundan asla bitmemesini dilediğim günlerdeyim. Hepimiz mecbur kalana kadar bir adım atmamak üzere sessiz bir anlaşma imzalamış gibiyiz. Ta ki başka şans kalmayana dek susup, bıçak boğazımıza bir şekilde dayanır dayanmaz en yanlış cümleleri bağırıyoruz. Ben hala kenarından ayaklarımı sallandırıyorum dünyanın. Bir ileri, bir geri .. Suratıma çarpan rüzgar artık saçlarımı savuruyor. Gidenler, kalanlardan çok daha fazla. ve kalanlar ne kadar değerli olduklarının farkına asla varmıyor. Böylece gitmeye devam ediyor her biri o masadan. Karar vermek bir dakikanın üçte birinde gerçekleştirilecek bir eyleme dönüyor; herkes en çok susması gereken zamanda konuşmayı alışkanlık ediniyor. Bu kaosun içinde ne yaptığımı ben bile bilmezken başıma üşüşmüş hesap soran çok fazla ses var. Gözbebeklerime yansıyan belirsizlik bile yargılamalarına engel değil. Kendi dünyamı terk edip bir başkasınınkine yerleşme düşüncesi bile midemi bulandırırken - dışarıdan çok farklı görünmüş her şeye bir tepki- ve artık anlatmaya başlayacak cümleler bulamıyorum- Buralarda hala anlayamadığım çok fazla şey var. Kendimi tamamen kaybetmek üzereyim ama umrumda da değil. Benim ruhum içinden çıkılmaz evrekalar yarattı ve kayboldu. Kırılganlığımı sakladığım yastıklar altında kaç kez parmaklarım kırıldı. Karakterime yanaşan tüm içinden çıkılmaz durumlar geceleri soluduğum havaya karıştı ve bir sabah aniden bu kadın oldum. Uyumadım. Dolayısıyla hala uyanamadım. M.E
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|