kafamin cok dolu oldugunu ustunde hissettigim agirliktan,
sabaha dogru saat 4te, ertesi gunden fena kalma bir sekilde hem de raki olmaksizin beynimin kurgusal kivrimlarinda kaybolarak resmen cumle bitirme arzumu bastan kaybettirmis, ve hatta bir seyleri bitirmiyim diye her seferinde onlardan kacan beni bu benim son bitirmeyisim olacak diye kendime soz verdirterek... anlasilmamis olma korkum var benim. insan korkum var. gecen gece kayboldum ben. koskoca ulkede gece vakti kayboldum cebimde bes kurussuz ve arama yapamayan bi telefonla. karsimda adamlar cumlelerini bitiremedi. mesela eminim cocuklarina seni affettim diyemediler, firsatlari olmayacak. ya da yemege yetisemediler iste. bende aglama korkusu var. her aglamadigim an boyle cigerlerime dolup beynime cikiyor sanki, sanki orda oyle kalakaliyorlar. oraya beton olmus gibi. orda oldugunu unuttugum her dert icin en cok 5 dakika mutlu olma hakkim oluyor. sonra kafamdaki o her seyi icime saklamislik deli gibi artiyor sonra dramatiklesiyorum ama kendime abartiyorum her seyi ama sirf kendime sadece kendi kendime yalan soyluyorum. sabaha dogru 4te herkes uyurken ben uyuyamiyorum. aminakoydugumun dunyasinda. iyi uyuyun. Melis Erdoğan
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|