Kısa bir süre öncesinin heyecan veren ihtimali olarak kaldı. Yine tüm yaşananlar bir şekilde karşı karşıya getirdi bizi ama yan yana duramayacağımız ortada artık.
Sıcak ve güneşli bir günde, çocukluğumun onlarca anı sakladığı bir plaj kenarında, ordan evime dek uzanan kaldırım taşlarında, arkada kalan başka başka birçok insana rağmen karşımda görmekten en çok keyif aldığım insanla- Ama çoğu kez oyunlar oynuyor kelimelerim bana. Hayır, bu kez pişmanlık cümleleri kurmak için sabırsızlanan, siniri içine sığmayıp taştığı dışardan belli olan bir çocuk gibi davranmak yok. Hangi rüzgara karşı dimdik duracak cüssem bilmiyorum. Hangi ayaküstü muhabbet kurtaracak bir gün beni bir sokak kenarında? Kime rastlasam geçiyor zaman hızla. Kime dokunsam başka bir iz bırakıyor parmak uçlarımda. Hayır, artık benim için yazıldığına inandırıldığım hikayelere son ararken ortada bırakılmak yok. Yanında başta dimdik yükseldiğim eğri insanlara destek olayım derken kamburum çıkmış-ne münasebet. İki dakika kadar kısa sürelerde her kelamından hızla vazgeçer gibi kendine yeni bir gelecek çizenlere sevgi harcamak yok. Varsın yatağımda kıvransın nehirler, şair anlatmak istediklerinde boğulsun, terzi dikemediği sökükleri yamasın, bir umuda teslim edelim geleceği ve geçmiş yüzünden böyle sonlandırmayalım cümleleri. Böyle ağlamam, böyle kabul etmem, böyle susmam ben. Daha bir arpa boyu yol alamamışken tüm dünyaya beylik laflar konduramam. Ama bak nasıl da güzel saklanır olduk metinler arkasında. Her şeyi nasıl tükettik, nasıl tükendik, nasıl daha başlamaya olan kararsızlığımızdan hemen bitiverdik? Neden kızıyorum? Neden sığmıyor içime, ellerime, bu duvarların arasına hissettiklerim? ‘Kelimelerin uykusu gelmez’, diye yazmışım, söyleyecek neyimiz kaldı, neyi söyledik, ne bitti de, sanki hep sustuk’. Neden sustuk? Her ne sebepten çekildiysek köşemize, biraz üzerine kafa yorunca haklı bir sebep varmış gibi geliyor. Benden başka hiçbir şey durmuyor. Kimse kimseyi durdurmuyor. İnsanlar dinlemiyor, insanlar dinlemeyince hiç anlamıyor. Anlamaya vakit yok çünkü hayat zamandan daha hızlı akıp gidiyor. Bir şeyleri bekliyorum. Bir his, ama nasıl bir şey anlatamam. Yavaş yavaş oluşuyor hikayeler, kendiliğinden, ben beklerken. Ben kayboluyorken. Söylemiyorum, şarkılar sessiz bir özlemin içine doluyorlar. Bugün yalnızca bir parçasını daha gidiyorum, yolun. M.E "Ve geceleri gökyüzüne bakarsın. Her şeyin çok küçük olduğu gezegenimi gösteremem sana.Belki böylesi daha iyi. Yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. Böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin."
2 Comments
Le Petit Prince
11/7/2019 21:33:52
Le Petit Prince'dendi değil mi alıntı ?
Reply
Melis
26/7/2019 10:06:22
Evett.
Reply
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|