Ellerim o kadar çirkin ki.
Bizimkilerin doyumsuzluğu evdeki çekmecelerden taşıyor her sabah. İçeriden aklımı kaçırmama neden olacak her türlü bağrışma. Sanki en sevdiğim şarkının sözlerini bilmiyorum. Sanki en sevdiğim şeyin ne olduğunu itiraf etsem benim olmaktan vazgeçecek. Bu kısımları hiç bilme. Ben aslında sana sayfalarca şarkı söylerim ama sahneler de bana yakışmıyor artık. Ne zaman bu oldu bilmiyorum ama öyle bir yerinden girdin ki kanıma. Hayatımın ortasından geçtin. Böyle bi zaman yok. Yalvarırım bu defa kanatmadan. Bu defa uyanık. Bu defa sayıklamadan. Saçlarına dünyanın en saçma şiirlerini yazıyorum. Çocukluğumdan geçiyorsun ve çocukluğuma aşık oluyorum. Ne zaman anlatsam aptallıklarımı, komik olmasalar da gülümsüyorsun. Bak çok zor her şey. Bak yaşlanmışım.O kadar sakinim ki. Son sigarandan vazgeçiyorsun. Sonra benden vazgeçeceksin. ve ben ne kadar sarsılsam da yere düşmicem söz. Ama gece olduğunda aklından çıkmam için nereye gideceksin? Peki güneşi geceleri nerede uyutacaksın? M.E Comments are closed.
|
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|