Yattığım yerden koskoca bir dünya inşa etmeye niyetlendiğimi hatırlıyorum.
Kıpırdayacak halim yokken masanın üzerindeki kağıdı almaya yeltendiğimi, alamadan odaya girdiğini, gökyüzünün o anki lacivertini, güneş mi sisliydi ardı ardına yaktığımız sigaralar mı sıcacık? ; kafamın çok karışık olduğunu hatırlıyorum. Nerede başımı yastığa koyduğumun önemli olduğunu, ama her değişken içerisinde bir sarsılmaz gerçeğim varsa gerçekten iyi geceler ' e uyuyabileceğimi, yazmaya hiç üşenmeyen bir kadınım ben ama bir anda tüm parmaklarımın kelimelere küstüğünü hatırlıyorum. pembe renkli lolipopumu mazgallar arasına düşürürken nasıl üzüldüysem, en yakın arkadaşımdan ayrılırken bunun o an içimde etkisiz olup çokça zaman sonra kocaman boşluklar doğurduğunu, ve kim bilir kaç kişinin en güzel pişmanlığı, kim bilir kaçının en imkansız rüyası olduğumu, ve bir sabah artık kendi kendine seçim yapacak cesareti olmadığından tüm seçimleri üzerime yıkan insanlardan öylece koptuğumu fark ettiğimde de o kadar üzgündüm. Burukluk olduğunu öğrendim bazı üzüntülerin. Bazılarının çığlık, bazılarının birkaç şarkı, bazı üzüntülerin öfke olduğunu öğrendim. Keşke hep bu kadar acı dolmasaydık diye düşündüğümü hatırlıyorum. "keşke" ile başladığım duaları ve dualarımı duyacak kimselerin olmadığını. Açıkça koparamadığımız bağların gizli saklı kala kala düğüm olduğunu, düğümlerin geceyarısı umut, gün doğumunda "olmaz böyle", öğle arası önemsiz olduğunu öğrendim. En sıkı denizci gelse yine daha karışık atamazdı bu düğümü, ama belki gelse çözebilirdi. Denizcinin hiç yeri olmayan hikayelerde kahraman olmayı öğrendim. Dünya dediğini inşa etmek tek kişinin altından kalkacağı iş değilmiş, anca bir oraya bir buraya savrulur hiçbir yerde kök salamazmış insan. Hayatı çok doğru yaşıyormuşum, bunu öğrendim. Bir tarla dolusu zaman avucumdan kayarken o çimlere uzandığımda kendimden geçtiğimi, çatı katı evlerinden birinde nefes nefese içime çektiğim hasreti, ruhuma birçok renk bulaşmış diye beni sevenlerin yeri gelince rengarenk olmama katlanamadığını, ve insan hiçbir şeyi unutmuyor; unuttum sanarken aklıma gelen her şeyi hatırlıyorum. M.E
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|