Vazgeçmeye önce kendinden başlıyorsun.Zaten hiç kazanamadığın kendinden, ilk kez kendine aynada bakabilecek kadar katlandığın anda vazgeçiyorsun.Anlık bir kararla vazgeçtiğine inandırıyorsun kendini.Dünyayı gezmen bir şey değiştirmez,kafanı kaldırınca aynı yıldızı görüyorsun o günden sonra her gün.Şehirler ağlamaz sanıyorsun ama ağlıyor.Çocuk gibi ağlıyor.O kadar zor ki o kadar çabalıyorsun ki göz yaşlarından akmasın kalbindeki ağrılar.Çeşit çeşitler.Boşluğa gözlerini dikerken aklına geliyor.Gerçek bir ağrı saplanıyor nefesini kesen, tek kelime edemiyorsun.Sus, düşünme, bırak artık, artık bırak, ben camdan bakmaya bile korkarken bana yaptığın o gökyüzü taklidini unutamıyorum.
Her şey geçecek belki fakat ağzımın sana dökülme isteğiyle uyandığı sabahlarda hiç yoksun.Umrunda da değil zaten ama bana bunu hiç unutturamayacaksın.Şimdi başın sağolsun.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|