Ben bir oda dolusu tatil biriktirdim.Bizim salon kadar büyük bir oda.İki kişiye yetebilir.
ve anılar,en çok da onlar birikti durdu.Her türlüsü.Yaptıklarımdan yorulduğum da oldu, ama her şeyden yorulsan da,kendinden başka nereye gidebilirsin ki? Hiç. Bazen,biriktirdiğim her şeyi çöpe atıyorum.Odayı bile.Kimseye söz etmiyorum aslında içinde onların da olmasını istediğim bir sürü hayal kurduğumdan. İnsan kendi olmaktan bıkarsa,bir başkası olmak kaç dakika sürer? Çok. Sanki otobüslerin aşamayacağı mesafelere koşuyorum.İki kişi birbirine koşar gibi değil,biri birinin peşinden avazı çıkarak sürüklenir gibi. Bana gelmeyen her şeye gidiyorum. Koca koca yükler yükleniyorum. Kimse kimsenin kahrını çekmez-kimse kimseye idda ettiği kadar değer vermez-kimseyi önemli yapma. Yatarken insan kendine böyle kötü muhabbetler açar mı? Uyuyamamalara yatıyorum. İnsanları da inan hiç ama hiç anlamıyorum. Onlar yalnızlığı evlat gibi sahiplenmeye,gittikleri her yerde gurur duyar gibi dile düşürmeye alışıyor. Sevdiğim adam bile. Her şey yanlış. Ben aynı 'takma' vaatlerini herkesten dinlemekten sıkıldım. Senden bile. Ama rahatla,bundan sonra sana böyle konulardan hiç söz etmem. Bak gör, asla söz etmem sevgimden. İçime dönüyorum,rahatla, orada iyi bir insansın çünkü. Melis.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|