Kimsenin kimsenin acısından haberi yok sevgilim.
Kimse bir başka eve adım attığında hissettiğin yabancılık duygusunu bilmiyor. Taşındığın her yerde bir parça kendinden bıraka bıraka eksildiğini görmüyorlar. İlk sigaranı babanın paketinden çıkarıp içtiğini ilk kez mutsuz hissettiğinde nasıl baş edeceğini bilemediğini yolda yürürken biraz aklı başında biraz da kaçık adımlar attığını kimse bir kararı verirken ne kadar acı çekebileceğini bilmiyor. Bazen sen bile bilmiyorsun. Oturup kendinle konuşman gereken konular var, susup susup biriktiriyorsun. Ne çok fazla umursuyor ne tamamen boş veriyorsun. Bir balkon korkuluğundan sarkan gölgene bakakalmış, üstünden geçip giden insanları izliyorsun. Bir mutfak penceresinden kafanı uzatmış, sokak lambalarından nefret ediyorsun. Bazı anlar sonsuza kadar sürermiş gibi hissedip bazı anların en başında tükenmiş hissediyorsun. Bir şey var en çok takılı kaldığın, ne kadar hızla kaçarsan kaç kurtulamıyorsun. Hayal kırıklıkları var. Hep kırılıp döküldükten sonra sesleri çıkan, hep can yaktıktan sonra pişmanlık duydukları, biteceklerini hiç zannetmediğin bir ton hayal kırıklığı yolda. Önüne bakarak yürümezsen her birine tek tek çarpacak ve döküleceksin yerlere. Kendini toparlaya toparlaya kat ettiğin onca yol heba olacak sanki. Ama önüne dikkatle gözlerini diktiğin her an kontrolü tuttuğun ellerin paramparça. Bir ikilem ortasında hep başka bir çıkışa daha yakın ama asla çıkıp gidemeyen- Kırmamayı öğrenemeyecekler nasılsa ne önemi var ki tüm bunların? M.E
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|