Karşıdan karşıya geçiyorduk.Karşılarında durduk canımızı sıkan herkesin.ve canımızı herkes sıkıyordu. Bize ithafen yapılmamış olsalar da,ortada yanlışlar vardı.ve biz doğrucu,biz kırılgan,hırçın,savurgan,biz yalnızken güçlü ama yalnızlığa katlanamayan... Böyle,sanki Bir yerlerde hoşumuza gitmeyecek bir şeyler oluyordu,uykusuzluğumuzdan anlıyorduk bunu. -da neden uykusuzduk? Uykusuz olmanın ne anlamı anlamı vardı ki? Birbirimizi bile izlemedik uyurken.İnsan uyurken insandır.Sadece uyurken. Biz insanlığa bakabiliyor muyuz ki? Arabalardan hep korkardık.Uzaklara giderler.Yakınları uzak kılarlar.Karşıdan karşıya geçmemiz,bu yüzden önemliydi. Tek başımıza başaramazdık.Ama ikimiz,iki kişi,bazen anlamsızca bir olabilen iki-işte o zaman tüm arabalar bize yol verirdi. Birkaç saniye...yolun karşısına atardık kendimizi. Ellerimiz birbirinden çok uzak.Hiç dokunmadılar gerçek anlamda.Hiç,ellerimizi okumadık.Kitap okuduk onun yerine.Şarkı sözleri okuduk.Postlar,snapler,tweetler,bloglar,yorumlar okuduk.İnsan bu devirde el okumak ne kadar haz verir bilmez ki. Biz bu devrin asimile kaybedenleriyiz.Neyi kaybettiğimizi bilmesek de,mutlaka kaybetmişizdir.Mutlaka. Arar mıyız? Hayır, Biz genelde,Ece'yi ararız.Büşra'yı,Cansu'yu,Can'ı,Okan'ı. Biz bilmeden,karşıdan karşıya geçmek gibi,bir şeylerin aksini savunur gibi,uykusuz kalmak gibi oldukça sıradan şeyler yaparken, bazılarımız da tüm bu gündelik işlere anlamlar yüklerdi. Yükledi, Ben de yükledim.Bu cümlede özne tek kişi oldu. Ben başka birini bilmiyorum çünkü artık. Bildiğimi düşündüğüm,anlam yüklemeye meyillendiğim kim varsa, artık yok çünkü.Olmasınlar çünkü. Ben öyle baş ağrısı çekiyorum ki,öyle batıyor ki içime benim,kime anlatsam boş gözlerle 3sn de bir bana bakıyor-ardından elindeki telefon ekranına uzuun uzuun dalıyor. E ben gayet şaşırılmayacak bir şekilde, hakkım olarak, kaçıyorum.Gidiyorum.Öyle fiziksel,öyle psikolojik.Ama gidiyorum işte.Kalamıyorum ya. Kalamıyorum,siz,sen,o,her kimsen,nasıl başarıyorsun? Boğulmuyor musun? Of ben nefes alamıyorum nefes.Sigaradan da değil,sigara içenden. Benim pasif içiciliğim nikotinden değil,yanımda içip durandan. Benlerin bizlerin sizlerin,pek bir öneminin olmadığı zamanlar var. Ben de biliyorum bunu. Büyütmüyorum da.Ama yazmazsam bir gün yok olacağımı hissediyorum. Yazıyorum. Yani ben şimdi, yazıyorum,gidiyorum,karşıdan karşıya geçiyorum,uyuyamıyorum, ben sevmemem gereken bi şeyi seviyorum. Hem de kendime bile itiraf edemeyeceğim kadar uzun süredir. Hem de gidişlerimle önemsiz kılacağımı bile bile. Şanslar varsa bile ortada,yok ediyorum. Geç kalınıyor bana. Ben geç kalıyorum. Kimseyle karşılaşmıyorum artık,kimseye inandığım kişisin sen diyemiyorum. Birkaç gün önce,diyebildiğimi düşünmüştüm. Yanılıyorum. Çok büyük yanılıyorum. Ben öyle az'ım ki,yetemiyorum ki,ihtimallere bile tutunamıyorum.Yol bulamıyorum. Yol yok. Ben bi de seslendirdim bunları be,böyleydim yazarken yani. Melis Tam Dinlemelik Şarkı Linkleri Elinden geliyorsa azıcık sevsene beni Ama sen bana bakıyorsun da, beni görmüyorsun ki. Sende şarkılar söyle şarkılar senle güzel Kal burada yatalım bu akşam birlikte Bu mesafe yeter bana
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|